Kerstmis is geen officiële vrije dag hier in Abu Dhabi. Het wordt vooral gezien als een echt christelijk feest, waar dat in Nederland voor de meesten natuurlijk niet meer zo is. Dat neemt niet weg dat het wel wordt gevierd door de vele christelijke en westerse immigranten. En de Emirati's zijn dol op het bling-bling van de versieringen. In hotels en malls staan metershoge kerstbomen prachtig versierd. Als kerstman verklede mannen wensen je een "Merry Christmas!" als je langs loopt. De krant stond de afgelopen dagen vol met foto's van vieringen in christelijke kerken in de UAE en de rest van het Midden Oosten. En voor diegenen die even niet meer wisten wat er ook alweer gevierd werd: een uitleg over de geboorte van Jezus met citaten daarover uit de Koran (!).
Dat wist je niet, he? Jezus is in de islam één van de profeten die het woord van God verkondigen aan de mens. Het schijnt dat hij zelfs vaker wordt genoemd dan Mohammed. Het enige verschil zit hem er eigenlijk in dat christenen Jezus letterlijk beschouwen als God op aarde, terwijl hij voor moslims 'slechts' een mens blijft. De islam en het christendom: twee bladeren van dezelfde tak. Wanneer zullen moslims en christenen eens beseffen dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan verschillen? Abu Dhabi is een echte multiculturele samenleving - dat woord dat we in Nederland inmiddels heel vies vinden. Moslims, christenen, en hindoes leven hier in vrede en redelijke voorspoed naast elkaar. Religieuze vrijheid en tolerantie -en in hun kielzog de vele gastarbeiders - zijn een belangrijk onderdeel van het economische succes van de UAE. Waar geld is, is geen onvrede. Misschien gaan al die vele conflicten tussen religies, tussen sji'ieten en sunni's, tussen katholieken en protestanten, dan ook meer over armoede en macht dan over geloof. Laten we daarom elkaars feesten repecteren, of het nu Kerstmis, Suikerfeest (Idul Fitri/Eid al Fitr) of Hanukkah is. Ten slotte zijn we allemaal maar mensen. Een paar kerstfoto's: Straatbeelden van de noordkant van het centrum, rond de Abu Dhabi Mall. Hier werd het beter:
De geur van de woestijn. Iedereen die in Egypte, Marokko of het Midden Oosten is geweest weet wat ik bedoel. Toen ik na een lange, saaie en koude reis uit het vliegtuig stapte was er meteen die geur die me opviel. De geur van de woestijn. Hoe ruikt zand? Als een heleboel grote kampvuren honderd kilometer verderop. Mijn tweede indruk: een moderne versie van Egypte. I like! Na een eindeloze rij voor de douane werd ik hartelijk begroet door mijn gastheer en -dame Donald en Hanneke. Wat is er fijner na een lange reis dan mensen die blij zijn om je te zien? Met de taxi reden we over moderne wegen naar hun appartement in een gated compound, bestaande uit een groot hotel, een paar restaurants, een supermarkt en een aantal appartementengebouwen. Het is heel fijn gelegen aan een boulevard aan het water met uitzicht op een mangrovebos. De katten kwamen me vriendelijk begroeten en besnuffelen zodra we binnen waren. Ze kenden me nog! Het appartement heeft marmeren vloeren, meerdere kamers en badkamers en zelfs een aparte kamer voor een eventueel inwonende werkster. Ik heb een grote kamer met badkamer-en suite. Hier kan ik aan wennen! Na een douche en een paar glazen wijn op het terras met Hanneke en Donald dook ik tegen middernacht (21.00 uur in Nederland) mijn bed in. Moe! De volgende dag werd ik vroeg wakker. Geen jetlag! Ik was als eerste op en gebruikte de rust om op het terras naar de vogels aan de overkant te kijken. Steltkluten gesignaleerd! De rest van de dag werd gevuld met kletsen en allerhande klusjes. Ik kreeg een rondleiding door het huis en de gebruiksaanwijzing voor de katten. Ik maakte een ommetje langs het water en deed boodschappen bij Waitrose, de supermarkt aan het pleintje waar ook alle restaurantjes zitten. Ik reed met Donald mee naar de dierenarts in het centrum en we deden de toeristische route. Het ene gebouw nog hoger en vreemder dan het andere. Daartussen bouwputten en hijskranen. Aan de kust hebben ze een mooie groene boulevard aangelegd: de Corniche. We reden langs het Emirates Palace, het grootste en duurste hotel ter wereld, en zo nog wat markante gebouwen. Ondertussen werden we rechts en links ingehaald door grote glimmende bolides. Wat een land! Maar niet voor iedereen is het hier de hemel op aarde. Het was tegen 5 uur toen we terug op huis aan gingen, en naast ons reden een paar oude roestige bussen vol met vermoeide Indiase construction workers. Ze hebben vrouw en kinderen achtergelaten in India, maken lange dagen, verdienen weinig, hebben geen rechten en wonen met zijn allen in compounds buiten de stad. En er zijn er heel veel van hier. 75% van de bevolking is expat/gastarbeider, en alleen al 30% komt uit India. En de meesten daarvan hebben geen fijn leven. Voor ze zelf naar Nederland vertrokken namen Donald en Hanneke me mee uit eten in het naastgelegen hotel. Als dat geen sprookjesachtige plek is! En vandaag... kwam de man met de hamer. Een dag van lang uitslapen en lummelen. Een wandeling langs de boulevard tijdens de schemering kon er nog net vanaf. De geur van de woestijn vermengt zich hier met het zout van de zee. Het is een geliefde plek om te wandelen, joggen en vissen, en 's avonds is de drukste tijd van de dag. Hele families stonden met hun hengels uitgeworpen op de buit te wachten. Stelletjes slenterden. Joggers jogden. Niemand sprak me aan of staarde me na. Ik viel niet op en dat beviel me. Toen de zon onder ging spreidde een enkeling een matje uit op de grond en deed het avondgebed. Langs het water schoot af en toe een rat tussen de stenen door, een zwerfkatje er achter aan. Om 7 uur moest ik weer terug zijn om de katten eten te geven en Slof te prikken. Morgen ga ik maar eens echt de stad in! Toen mijn ticket binnenkwam schrok ik een beetje van één ding: de reistijd. Zeven uur vliegen, so hee, da's wel effe wat verder weg dan Egypte of Turkije! Daar ligt het dus, begrensd door Saudi Arabië, Oman en Iran: Exotisch, niet? Abu Dhabi is één van de zeven Verenigde Arabische Emiraten (United Arab Emirates, UAE). Dubai is de bekende grote broer, maar het emiraat Abu Dhabi is wat oppervlakte betreft de grootste van de zeven en - dankzij de talrijke oliebronnen - per hoofd van de bevolking het rijkste land ter wereld! Het grootste deel van die rijkdom bevindt zich uiteraard in de hoofdstad Abu Dhabi stad, waar het ene na het andere futuristische gebouw uit de grond gestampt wordt. Abu Dhabi is dan ook een moderne, schone en veilige metropool, waar het prima reizen is voor een vrouw alleen, mits je je netjes aan de regels houdt. Die regels komen voort uit de islam, zoals de dress code (niet te bloot ajb!), geen drugs, en geen sex en alcohol in het openbaar. Regelmatig komen er expats en toeristen in de problemen door het overschrijden van deze voorschriften. Gedraag je gewoon netjes, dan kan er niks mis gaan. Niet heel moeilijk toch? De valuta is de Dirham, 1 Dh is ongeveer 0,22 euro (1 euro = Dh 4,50). Ik kreeg van Freek Dh 1.000 om te besteden voor leuke dingen! Mooie briefjes, niet? Ik heb er zin in! Dit is geen titel van een sprookje uit duizend-en-één-nacht. Klanten van mij gingen verhuizen naar Abu Dhabi. De katten Slof en Stip gingen mee. Het is een hele reis, en bovendien heeft Slof suikerziekte, dus het was extra spannend of ze de overtocht goed zouden doorkomen. En ik was heel benieuwd hoe het Slof en Stip zou bevallen in hun nieuwe land. "Hou me op de hoogte," had ik ze gevraagd. Een paar maanden later kreeg ik een e-mail. Het ging helemaal goed met ze en met de katten ook. Altijd leuk om te horen! Maar... ter plekke een goede kattenoppas vinden was nog zo makkelijk niet. En Slof heeft insuline nodig, dus een keertje weggaan is dan toch al lastig. Of ik niet eens naar Abu Dhabi wilde komen, als zij op vakantie gaan? Ze konden mijn reis betalen en ik verblijf uiteraard in hun van alle gemakken voorziene appartement (met uitzicht op een mangrovebos). Ik zei geen nee. Ik vertrek 20 december. Spannend! |
AuthorSandra Archives
Maart 2020
Categories |